Bonus level

De trip heeft nog steeds een boel in petto voor me. Na alle gezelligheid, warmte en liefde bij Wieke en Fred in Arusha, stond ik weer helemaal alleen aan de rand van lake Natran. De route ernaar toe was uitdagend, maar goed te doen omdat het droog bleef. Sterker nog, ik heb het niet meer zo warm gehad sinds Namibie. De route richting Kenia was nog spectaculairder. Lange golvende vlaktes vol vulcanische stof (omringd door zebra’s, antilopes en ander wild). Rotsachtige afdalingen en klimmen door valleien. En als toetje diep zand.

De grensovergang naar Kenia ging van een leien dakje. Maar alleen omdat ik op de motor was. Met een auto had je mooi achteraan een twee rijen dikke kilometers lange blokkade van stakende vrachtwagens kunnen parkeren. Bij het echte hek nog een beetje gegil en getrek, maar Guusje mocht van de vriendelijke militair door. Dank u, toet toet vroemm!

Dan de aankomst bij Jungle Junction. Een plek voor overlanders in Nairobi. Van alleen op een camping sta je ineens tussen een boel Landrovers, trucks en jawel, reizigers op de motor! Samen eten, samen drinken, samen stoere verhalen.

In dit level was nog een hobbel te nemen. Namelijk de motor op het vliegtuig richting Istanbul krijgen. Totaal drie dagen werk aan gehad, waarvan de laatste een memorabele:
– je betaalt wat het meeste is, volume of gewicht. Alleen de bijzondere manier van volume bereken had Sammy van Jaspa Shipping ‘vergeten’ te vertellen. Dus de reeds ingepakte motor van 2,4m3 naar een indrukwekkende 1,74m3 gecomprimeerd.
– de betaling bij Emirates kon stiekum toch niet, zoals Sammy gezegd had, in Shillings. Alleen dollars werden geaccepteerd. Dus een heen en weertje naar de passenger terminal loste dat op.
– inmiddels al ruimschoots avond, komt de man die over “dangerous goods” gaat op de proppen. Nu denk ik dat een ingepakte motor een stuk veiliger is dan wanneer ik er op rij, maar dat terzijde. Certificaatje dit, sticker (het is klasse 9 voor diegene die het interesseert) dat en nog een zooitje papieren. Dat is dan $50,-. Die ik niet heb. Want alleen zoveel geld gewisseld als nodig. Want Sammy was ook deze kostenpost ‘vergeten’ te vermelden, ondanks herhaaldelijk vragen of er nog aanvullende kosten zouden zijn. Na veel gehannes mocht ik het in Shillings betalen.
– maar deze geslepen Hollander keek even mee met de airrates van Emirates. En die waren 0,2 lager dan Sammy probeerde te berekenen. En het totaal gewicht viel 5kg lager uit. KA-CHING!

Oh ja, op de weg terug raakte de taxi oververhit, moesten we de radiator spoelen etc etc. Maar rond de klok van 22h was ik dan toch ‘thuis’.

En dat na een nachtje in het bruisende nachtleven van Nairobi! Meestal komt de beloning aan het einde van een bonus level. Maar hier ging het zoet voor het zuur uit. Wat een top nacht met mijn nieuwbakken bikerbuddies uit the States, Belgie en Ethiopie gehad! De laatste tent die we aandeden heet ‘the Black Diamond’. Eigenlijk zegt dat al genoeg. En wat kunnen Afrikaanse vrouwen dansen. Wel even opletten of je niet per ongeluk een prostituee getroffen hebt die iets meer dan een dansje wil.

Maar de belangrijkste gebeurtenis deze week was het gesprek met mijn broer. In Afrika te horen krijgen dat ik Ome Guus word, doet wel wat met me. Waarom ik dat zo leuk vind, begrijp ik zelf nog niet zo goed.

Dat dus

Had ik al gezegd dat we de big migration hebben gezien? Ruwe schatting van 500.000 gnoes overal waar je kijkt, in het echt?
En dat het uitzicht over de Ngorongoro krater behoorlijk indrukwekkend is?
Dat het zand op Zanzibar zo zacht als meel is, zonder dat het plakt als het nat is?
En dat ik dus wel een heel gelukkig mannetje ben dat ik dit afgelopen week met mijn meisje mocht beleven?
Dat dus, bij deze.

Komende dagen blijf ik nog even in Tanzania om een vervolgplan + de motor (benzinefilters zijn gammel) te maken. Door de hevige regens dreigt een mooie offroad trip naar Lake Natran letterlijk in het water te vallen.
En de reis wordt wat ingekort, althans het rijden op de motor, door een sectie per vliegtuig te doen. Dat geeft me wat meer ruimte in tijd om wat rustiger te reizen in plaats van achter de klok aan te rijden. Mensen die zeiden dat 3 maanden te kort voor zo’n trip zou zijn, hebben bij deze gelijk. Waar vandaan ik ga vliegen staat nog niet vast. Maar dat de bestemming Turkeije wordt, staat wel vast! Want ik sla dan het stuk rond Egypte over omdat ik van mijn moeder niet door Syrie mag rijden ;-). Veel belangrijker is het feit dat mijn maatjes Dirk en Jaap naar Istanbul komen, op de motor, om het laatste stuk samen te rijden! Jiehaaa!!

Van kust tot kus(t)

Ik begin met enkel even de feiten van afgelopen dagen:

In Malawi hebben Nich, Lyman en ik ’s ochtends kleine visjes gevangen door te snorkelen met colaflesjes met daaraan een vislijntje. ’s Nachts zijn die visjes door Nich en mij gebruikt als levend aas aan een werphengel. Elk een mooie meerval mee gevangen.

En toen naar het noorden met nog even een grote fles zwartemarkt benzine op een heel mooi afgelegen camping terecht gekomen. Met mensen die bij een pomp water halen. Zoals van de plaatjes op tv.
Die nacht hoofdpijn, wat ik zelden heb, en een gevoel van koorts. In de loop van de dag ging het wel weer en nergens meer last van. In Mbeya (Tanzania) toch even langs een ziekenhuisje geweest om te laten controleren op malaria: 2,50 inschrijfgeld, 1,50 voor de test en gerustgesteld in een prachtig missionaris complex geslapen.

De dag erna aangehouden voor te hard rijden. Volgens oom Tanzaniaanse agent reed ik 73 waar ik 50 mocht: “Dat is dan 30.000 shilling.”. Ik: “Oef, dat is veel…(stilte)”. Geen reactie. Dan deze kaart: “Laten we maar naar het bureau gaan, want ik heb geen geld bij me. Alleen mastercard.”. Overleg volgt. Om mijn verhaal wat steun te geven haal ik wat losgeld uit mijn broekzak. De man kijkt erna, schampert en geeft me een duw richting m’n motor. Ondersteund in (gegokt) Swahilies gevloek. Dank u. Toet toet vroemmm.

De route ging door Mikumi NP. Ongelooflijk veel dieren gezien. Elke 200m stond ik weer stil voor foto’s. Met mij een man met 2 zoontjes. Aan het einde van de dag kom ik ze weer tegen in Charlize. Ze rijden achter me terwijl ik op zoek ben naar een slaapplek. Waarneer ik stop word ik uitgenodigd om bij hen thuis te slapen in Dar. Na het avondmaal een mooi gesprek waarin vader verteld dat hij 3 jaar geleden bekeerd is. Daarvoor ging hij vreemd, had schulden en dronk. De uiteenzetting van zijn ommezwaai was schitterend. Bij vertrek zegt hij dat hij voor me zal bidden. Oh ja, motor deed het 500m voor zijn appartement niet meer. Kreeg hem nog een keer aan de praat en letterlijk voor de poort stopt hij er echt mee. Alles heeft een reden.

Een paar dagen ontspannen aan de Indische oceaan volgden in Pangani, na een prachtige offroad route. Motor deed het weer perfect. Hier zag ik het licht: ’s ochtends viel er precies tussen de palmbomen een streepje zonlicht in mijn gezicht om me wakker te maken. Een godswonder.

Hier vandaan vertrokken voor een andere gigantische highlight van deze trip: mijn schatje ophalen van Kilimanjaro Airport! Die dag nog mijn eerste lekke band en 800m voor het huis van onze vriendin Wieke stopt de motor er weer mee. Alles heeft een reden. Maar ik laat me er niet door tegenhouden!

Nieuwe band, nieuwe ronde

Lusaka is de hoofdstad van Zambia, maar waarom weet ik niet. Werkelijk niets speciaals. Geen monumenten, parken of andere bezienswaardigheden. Wel rijendikke ‘hardware stores’ (winkeltjes van 4 meter breed).
En daartussen “Tyre Services”. Met een band die nagenoeg past, staat alleen iets minder bol. Maar dat is niet erg want na 5 zaken langs geweest te zijn met even zoveel telefoontjes, is dit het beste wat er te krijgen is. Het is dezelfde band als de huidige waar ik nu zo’n 5000km mee gereden heb, waarvan ruim 1000km serieus offroad. Kost wel wat. Dus pa, je mag 1,73 miljoen Kwacha overmaken. En dan kom je goed weg. Alberto, de Italiaanse eigenaar, heeft nog belletjes gepleegd om te achterhalen wat de band hem werkelijk gekost had. Anders had je multimilionair moeten zijn en met 2,1 miljoen over de brug moeten komen. Allemaal dankzij de duty van 25% en de VAT (BTW) van 16%. Reken daarbij transport en conversie van munteenheid en je betaald het dubbele van de Nederlandse prijzen.

Na deze verantwoording van gemaakte kosten, vertrokken richting Chipata. De kaart beloofde een mooie route en maakte dat meer dan waar. Heuvelachtig met heerlijke bochten! Fijne afwisseling van de lange rechte stukken die je hier ook over-voldoende hebt.
Lange dag ook, ruim 600km. Laatste stukje zat ik er behoorlijk doorheen. De lucht deed mee met mijn gemoedstoestand en kleurde angstaanjagend zwart. De laatste 40km in druppels zo groot als knikkers gereden, omgeven door bliksem en donder. Wat is er dan lekkerder om bij een backpackers lodge aan te komen waar niemand is? Juist, de warme douche, de shepardspie met beef (+ biertje) en sateliet tv bij het barretje met ‘De Wereld Draait Door’! Reken maar van jazz.

Daags (mooi woord) erna vertrokken richting Malawi. Mooiste offroad sectie tot nu toe! Klei, water (als in rijden door een beek en vanuit de lucht) en dieper in Malawi heuvels met stenen. Echt te gek. Prachtig landschap. Veel bosbouw, alhoewel er weinig sprake van ‘bouw’ lijkt. Eerder bosroof. Hele grote kale heuvels en geen jonge aanplant gezien.

Volgens de Zambiaanse zijde zou er benzine moeten zijn in Malawi. Volgens de Malawiaanse zijde dus niet. Geld wisselen kon ook, als ik voor 16h30 in Mzuzu was geweest. En pinnen met een mastercard (tip van Guus, neem een visacard mee naar Afrika, die wordt wel overal geaccepteerd) kan bij 1 bank. Inclusief een rij van ruim 20 man. Met nog één man voor je is ie leeg. Uiteraard probeer je het evengoed net als de 2 personen voor je, tevergeefs. Morgen nieuwe kansen, nieuwe ronde?
Maar dan moet ik wel benzine kunnen krijgen bij het blauwe meer. En inderdaad een levendige zwarte handel van rode benzine. Voor slechts 20 euro voor 5 liter.
De dag erop nog een poging gewaagd. Weer dezelfde rij, maar nu met succes. Geld wisselen deden ze toch niet, maar de Nationale Bank wel. Als ik er voor 15h00 was geweest…

Bijzondere avond die volgde waar ik jullie de volgende oneliner niet van wil onthouden. Hij kwam van een jongen die over zijn alcoholische mentor zei: “You judge people for their good deeds, not for their weaknesses.”. Reken maar van jazz.