Van kust tot kus(t)

Ik begin met enkel even de feiten van afgelopen dagen:

In Malawi hebben Nich, Lyman en ik ’s ochtends kleine visjes gevangen door te snorkelen met colaflesjes met daaraan een vislijntje. ’s Nachts zijn die visjes door Nich en mij gebruikt als levend aas aan een werphengel. Elk een mooie meerval mee gevangen.

En toen naar het noorden met nog even een grote fles zwartemarkt benzine op een heel mooi afgelegen camping terecht gekomen. Met mensen die bij een pomp water halen. Zoals van de plaatjes op tv.
Die nacht hoofdpijn, wat ik zelden heb, en een gevoel van koorts. In de loop van de dag ging het wel weer en nergens meer last van. In Mbeya (Tanzania) toch even langs een ziekenhuisje geweest om te laten controleren op malaria: 2,50 inschrijfgeld, 1,50 voor de test en gerustgesteld in een prachtig missionaris complex geslapen.

De dag erna aangehouden voor te hard rijden. Volgens oom Tanzaniaanse agent reed ik 73 waar ik 50 mocht: “Dat is dan 30.000 shilling.”. Ik: “Oef, dat is veel…(stilte)”. Geen reactie. Dan deze kaart: “Laten we maar naar het bureau gaan, want ik heb geen geld bij me. Alleen mastercard.”. Overleg volgt. Om mijn verhaal wat steun te geven haal ik wat losgeld uit mijn broekzak. De man kijkt erna, schampert en geeft me een duw richting m’n motor. Ondersteund in (gegokt) Swahilies gevloek. Dank u. Toet toet vroemmm.

De route ging door Mikumi NP. Ongelooflijk veel dieren gezien. Elke 200m stond ik weer stil voor foto’s. Met mij een man met 2 zoontjes. Aan het einde van de dag kom ik ze weer tegen in Charlize. Ze rijden achter me terwijl ik op zoek ben naar een slaapplek. Waarneer ik stop word ik uitgenodigd om bij hen thuis te slapen in Dar. Na het avondmaal een mooi gesprek waarin vader verteld dat hij 3 jaar geleden bekeerd is. Daarvoor ging hij vreemd, had schulden en dronk. De uiteenzetting van zijn ommezwaai was schitterend. Bij vertrek zegt hij dat hij voor me zal bidden. Oh ja, motor deed het 500m voor zijn appartement niet meer. Kreeg hem nog een keer aan de praat en letterlijk voor de poort stopt hij er echt mee. Alles heeft een reden.

Een paar dagen ontspannen aan de Indische oceaan volgden in Pangani, na een prachtige offroad route. Motor deed het weer perfect. Hier zag ik het licht: ’s ochtends viel er precies tussen de palmbomen een streepje zonlicht in mijn gezicht om me wakker te maken. Een godswonder.

Hier vandaan vertrokken voor een andere gigantische highlight van deze trip: mijn schatje ophalen van Kilimanjaro Airport! Die dag nog mijn eerste lekke band en 800m voor het huis van onze vriendin Wieke stopt de motor er weer mee. Alles heeft een reden. Maar ik laat me er niet door tegenhouden!