Na een mooie tijd in Afrika was het tijd om afscheid te nemen van het continent, en de mensen die ik er tegen ben gekomen. Maar niet na nog een laatste avondje stappen met mijn Amerikaanse homies. Uiteraard beloven ze me dat we het niet laat zullen maken. Want ik moet vroeg naar het vliegveld. En daar hebben ze uiteraard begrip voor. Maar waarom bestellen we dan shotjes? Lang verhaal kort, ze biechten op dat ze gelogen hebben over een tijdig einde, en dat ik dat heus wel wist, en dat ik half zes ‘thuis’ was…
Na 2,5 uur slaap, 2,5 liter water en 2,5 uur wachten op het vliegveld, mis ik mijn aansluitende vlucht in Sharjah (Verenigde Emiraten) door vertraging. Van de luchtvaart maatschappij zomaar een dagje Arabie cadeau! Mooi moment om de transitie naar Islamitische grond te maken. Istanbul verteer ik de volgende dag dan ook als zoete koek. Erg mooi.
De motor door de douane krijgen is weer een mooi spel. Totaal 4x van depot naar customs en vice versa gemoeten. Uiteraard met de verschillende transacties voor weet-ik-veel-formulieren. De jongen van het depot zegt dat dit niet lukt in een dag. Maar ik heet Guus Geluk. En I feel lucky today. En dat blijkt. De depotmanager verleent me korting omdat de prijs voor dangerous goods wel erg hoog is. Als ik af moet rekenen zegt de kassa 333,- Lira. En laat 3 nu mijn geluksgetal zijn. En om 19h30 rolt deze jongen zijn pallet met motor naar buiten. Jihaa!!
Waar ik ook gelukkig van word, is het brullende geluid van 2 motoren in de straat. Tegen alle verwachtingen in komen Jaap en Dirk na 23h aan! Hoe cool.
Uiteraard moet dat gevierd worden en na een wederom korte nacht vertrekken we de volgende dag om de Balkan landen aan elkaar te rijgen. Want de jongens hebben haast:
– Bulgarije, hele slechte weg, Plovdiv in een oost-europees sportcomplex geslapen, uiterst vriendelijke mensen.
– Macedonie, Skopje verbaast door haar schoonheid en geordendheid. Leuke nacht met de lokale bevolking gehad.
– Kosovo, bergen, mooie pas gereden maar de noppenbanden op een natte weg zijn niet de beste keus. Beetje erg glad her en der. Motor wel overeind gehouden.
– Albanie, arm en heul veul regen. Supervriendelijke bevolking en via Nico die ons van de nodige troost voorzien heeft in zijn cafeetje, in het donker een hotelkamer omgebouwd tot droogruimte.
– Montenegro. Geen idee, wel nog meer regen.
– Kroatie, fantastische kust!!! Alleen maar bochten aan elkaar geregen. Maar dan zonder regen. Dubrovnik supermooi, mensen die wij getroffen hebben iets minder.
– Bosnie. Geen idee, we zaten zo lekker in het ritme.
– Slovenie. Geen idee, we zaten zo lekker in het ritme.
En dat alles doorspekt met lachen gieren brullen, lokaal eten en drinken en weinig slaap. Maar jongens wat is het leuk om samen de hoogte en de enkele diepte ( Jaap wil diesel tanken, Dirk laat van vermoeidheid zijn motor omlazeren bij een tolpoortje, Guus probeert of je ook met een schijfremslot weg kunt rijden, oh ja, de regen, had ik dat al gezegd?) punten te beleven!
guusopreis 