“Everybody is welcome in this world”

Fabrice valt in bij de receptie van ons hostel. Hij is ‘black’. Maar mensen raken in de war, want hij praat als een ‘colored’. In een boeiend gesprek over die verdeeldheid in dit land, vraag ik hem hoe hij tegen de blanken aankijkt. In mijn ogen de onderdrukkers zoals de Duitsers bij ‘ons’ waren. En die zijn daar nog lange tijd op aan gekeken.
“Hier is apartheid in 1993 opgeheven en in 1994 is de democratie gekomen”, aldus Fabrice, ” Ik vind dat iedereen welkom is in deze wereld”. Zo, die komt even binnen… Vooral de woordkeuze ‘iedereen’ een ‘wereld’. Hij betrekt het niet op een volk of gebied of land. Let wel, is een ventje van 19 jaar die deze wijze woorden spreekt. En in zijn jeugd in een township (sloppenwijk) heeft gewoond. Sommige lessen leer je niet op school…

Wat ook lekker binnen kwam is een groepje zingende mannen. Staan we op een menukaart te kijken in Waterfront, voor ons laatste gezamelijke avondmaal, hoor je de diepe Afrikaanse klanken zoals ze bij Simon & Garfunkel zijn gebruikt. Ja, ja, ik weet het, het is voor de toeristen. Maar als het goed is, is het goed!

Wat ook goed was, waren de afgelopen dagen. Kaap de Goede Hoop, fotosessie met de pinguins, ontmoetingen met andere reizigers, Lionshead beklimmen, zonsondergang vanaf Signalhill bekijken. Heel vervelend allemaal. Laurens bedankt voor de gezellige tijd!

Wat dan niet zo goed is, is het bericht dat mijn motor is aangekomen. In Durban welteverstaan. En dat is 1648km (waarvan acte, dank pa) hier vandaan. En daar ben ik niet. Gelukkig staat hij nu op een truck deze kant op en komt hij morgen aan. Jihaa. Maar dan is het depot dicht. Jinee. Dus het wordt maandag.
Of ik me dan verveel? Nee. Dagen worden gevuld met uitslapen, leuteren, in de zon lopen, etc. En morgen rij ik met Alain mee naar Gordonsbay.